top of page

GIp:mondbedekking

image.png

Voor mijn GIP ga ik een reeks foto's maken van "verlaten" gebouwen, pleinen, steden, ... die dankzij de corona-crisis nu volledig leeg zijn. 
De foto's worden allemaal in het zwart-wit genomen, om zo emoties bij de mensen die ernaar kijken los te maken. 

Brainstorm

eerstefotoooit_0.jpg

De aller eerste foto ooit gemaakt door Joseph Nicéphore Niépce.

Een klein beetje geschiedenis over fotografie:

Fotografie is ongeveer rond 1820 ontstaan door de camera obscura, een donkere kamer, te voorzien van een lichtgevoelige achterwand.

​

Rond ongeveer 1980 kwamen dan de eerste digitale fotocamera's op de markt.

 

En veel later, in 1990, kwam Adobe Photoshop op de markt, de de vervanging van de donkere kamer door digitale fotobewerking.

sp_camera_epl8_productgallery_01.png

De camera die ik ga gebruiken voor het maken van mijn GIP.

De foto's die ik ga maken, worden nadien nog omgezet in zwart-wit om zo emoties te creëren. 

​

Aanvankelijk werden foto’s gemaakt in zwart-wit, net zoals films. De kleurenfotografie werd pas ontwikkeld halverwegen de 20ste eeuw. Nu worden zwart-wit foto’s puur voor artistieke doeleinden gemaakt. 

Breadfruit.jpg

Een zwart-wit foto van een broodboom genomen rond 1870.

In 1816 maakte Joseph Nicéphore Niépce de eerste foto.

In 1861 werd de eerste kleurenfoto met drie kleurenfilters gemaakt door James Maxwell. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De eerste kleurenfoto.
 

In 1930 werd het mogelijk om foto’s ( die gemaakt zijn met rolletjes ) meermaals af te drukken. 

 

Pas in 1960 werd het voor de consumenten mogelijk gemaakt om zelf kleurenfoto’s te maken.

 

En uiteindelijk in 1980 werd de eerste digitale camera op de markt gebracht, waarmee digitale fotografie mogelijk werd. De traditionele camera, met film, werd vervangen door een modernere camera met lichtgevoelige beeldsensor.

Tartan_Ribbon.jpg
58b2a0ea377097ce2247969e_SteveSasson.jpg

De eerste digitale camera uitgevonden door Kodak.

Een artikel over en fotografe die foto's heeft genomen van Parijs midden in de pandemie:

Parijs door de ogen van Belgisch fotografe Karin Borghouts

​

De Belgische fotografe Karin Borghouts fotografeerde honderden doodlopende straatjes of ‘impasses’ in Parijs. ‘Het zijn plekken die totaal niet beantwoorden aan het beeld dat we van de stad hebben.’

​

Het is een gekke onderneming, hè. Want zeg nu zelf: wie doet dat nu, doodlopende straten fotograferen? Maar het was de ideale manier om Parijs te verkennen.” Karin Borghouts (61) zegt het een beetje laconiek, maar haar blik verraadt gedrevenheid.

 

“Ik hou enorm veel van ­gebouwen en straten, het zit in mijn genen om overal rond te lopen en te fotograferen. Ik kom elk jaar in Parijs om er tentoonstellingen te bezoeken. Dan maak ik vaak hele lange wandelingen. En toevallig ben ik ­tijdens zo’n tocht in een impasse terechtgekomen.”

​

Ze was meteen geïntrigeerd, vertelt ze. “De stad is ten tijde van Georges-Eugène Haussmann (Frans ­urbanist uit de 19de eeuw, red.) opnieuw ­aan­gelegd, waardoor er veel steegjes verloren zijn gegaan. Toch kun je er nog altijd zo’n 600 vinden, wat echt ­bijzonder is. Het zijn plekken die totaal niet ­beantwoorden aan het beeld van Parijs dat we kennen. Er hangt daar soms een intimiteit... in de zomer gaan mensen er bijvoorbeeld ­buiten zitten. Ik zag zelfs eens een man die een boot aan het bouwen was, omdat hij er ­elders geen plek voor had.”

​

In totaal zag ze zowat 400 impasses. “Het merendeel daarvan heb ik in 2015 ­gefotografeerd, toen ik enkele maanden als artist in residence in Parijs verbleef. Elke dag ging ik op stap met mijn camera. Ik had een grote kaart van Parijs bij me en keek gewoon waar er enkele bij elkaar lagen. Hoe verder buiten het centrum, hoe meer ik er vond.”

​

GEEN MENS TE ZIEN

Op geen enkele foto in het boek Paris Impasse is er menselijke aanwezigheid te zien. Bewust. “Een mens brengt altijd een verhaal met zich mee. Je vraagt je meteen af wat die persoon daar doet en je vergeet naar de omgeving te kijken; de straat wordt een decor. Dat wou ik vermijden.”

​

Heeft ze favoriete impasses? “O ja. Er zijn er heel saaie bij, maar in sommige werd ik echt gelukkig. Villa Letellier in het 15de arrondissement, bijvoorbeeld. Beide kanten zijn symmetrisch en ze kijken uit op een blinde muur. Dat maakt het echt iconisch.

 

Ook leuk was Impasse Florimont, een gezellig steegje waar Georges Brassens (Frans chansonnier, red.) nog gewoond heeft. Maar pas op, ik heb me niet door het pittoreske laten leiden – ze zijn sowieso ook heel koel gefotografeerd. Het is zeker geen boek geworden over het romantische Parijs.”

​

“Sommige mensen denken dat ik een koele kikker ben die alleen maar geïnteresseerd is in architectuur”, zegt ze op het eind van ons gesprek. “Maar ik interesseer me net erg in mensen, alleen ben ik heel verlegen. Daarom focus ik op de omgeving. Maar mét interesse voor wie er z’n sporen heeft achtergelaten.”

1240.jpeg

Een foto gemaakt door Karin Borghouts in Parijs.

Nog een kunstenares in verband met fotografie:

​

Marion Post Wolcott

Marion Post ( 1910-1990 ), was een Amerikaanse fotografe. Haar bekendste werken heeft ze gemaakt tussen 1938 en 1941, nadat ze moest vluchten uit Oostenrijk voor de Tweede Wereldoorlog. 

 

Ze fotografeerde vooral agrarische en industriële gebieden ten oosten van de Mississippi, dit deed ze in dienst van de Amerikaanse overheid. 

In 1938 verliet ze Oostenrijk via Parijs en Londen om zo in 1939 uiteindelijk New York te bereiken. In New York werkte ze voor de Farm Security Administration nadat de baas van dat bedrijf onder de indruk was van haar portfolio. Daar fotografeerde ze foto's over het dagelijkse leven tijdens de Grote Depressie. 

 

Uiteindelijk overleed Marion op 80-jarige leeftijd in Californië.  

Marion_Post_Wolcott,_1940.jpg
Children_in_Wadesboro.jpg

Een foto van Marion Post Wolcott zelf.

De foto "Children in Wadesboro" gemaakt in 1938 door Marion.

image (3).png

Procesevaluatie 1ste gesprek:

Over het algemeen was mijn voorstelling volgens de jury goed, het was een duidelijke gestructureerde presentatie waarbij alle onderdelen aan bod kwamen. Ik moet vooral met het thema LEEGTE aan de slag gaan en blijven. De foto's die ik getoond heb kunnen volgens de jury als eindproduct gebruikt worden. 
Zelf ga ik akkoord met wat de jury als feedback heeft meegegeven. Ik ga zeker nog een paar foto's nemen die binnen het thema van LEEGTE vallen. 

Bronnen: https://nl.wikipedia.org/wiki/Zwart-wit_(media)

                https://nl.wikipedia.org/wiki/Fotografie
                https://nl.wikipedia.org/wiki/Marion_Post_Wolcott

De foto's die ik uiteindelijk ga gebruiken van de voorstelling van mijn GIP. 

bottom of page